Sinds mijn nieuwe baan heb ik ontdekt hoe leuk en apart de vroege ochtend hier is.
Om 6.15 uur (uiterlijk) stap ik in mijn auto om naar m’n werk te rijden. Ik begin om 7 uur, maar vanaf half 7 is het zo druk op de weg, dat het file rijden is. Tja, er gaat maar 1 weg van onze kant naar de andere kant en dan heb je weinig keuze. Dus om 6.15 uur vertrekken Martijn en ik en dan zijn we de files voor.
Onze espresso machine is een jaar na de verhuizing eindelijk gemaakt, dus zet ik altijd 2 kopjes koffie in mijn fijne DE warmhoudmok (Juut, jaren geleden kreeg ik hem van je en nog steeds eens succes!!!) en die drink dan onderweg fijn op.
Langs de weg staan overal kindertjes te wachten op de schoolbus. Allerlei kleuren schooluniformen door elkaar heen. Ja, de kinderen zijn er ook vroeg bij hier. De scholen beginnen al om 7.15 uur en is om 12.30 uur alweer afgelopen. Veel langer is het niet uit te houden in die schoolgebouwen! Ze moeten dus vroeg langs de kant van de weg staan, want de schoolbus moet nogal wat kindertjes oppikken!!
En dan het volgende staaltje geweldig Curacao. In Nederland staan er kranten op de stations, want veel mensen nemen het openbaar vervoer, in New York zie je overal krantenstands op plaatsen waar mensen langs wandelen op weg naar de metro e.d. (als ik de films en series mag geloven) en op Curacao staan er mannetjes bij de stoplichten. Tja, bijna iedereen pakt hier de auto naar zijn werk. Ten eerste omdat het vaak redelijk ver rijden is en ten tweede omdat fietsen geen optie is. Tenzij je het gevaar graag opzoekt of net zo snel kan fietsen als de auto’s.
Alle auto’s komen langs het stoplicht en staan daar vaak wel eens een poosje stil, dus een ideale plek om kranten te verkopen. Ook als het stoplicht op groen staat gaan mensen vrolijk stil staan voor een krantje, maar het gaat allemaal nog best snel. Het levert wat oponthoud op, maar dat is geen probleem, want het is nog redelijk koel rond die tijd, dus met de raampjes open en een kopje koffie in je hand is het prima vertoeven op de weg.
Na een minuut of 10 komen we dan een vrolijk oud mannetje tegen die iedere dag trouw langs de kant van de weg staat (vlak bij het bejaardentehuis waar hij woont denken wij) en steekt zijn duimen op naar iedere auto. Alleen op zondag heeft hij een rustdag.
Eenmaal op mijn werk is het ook genieten. De dagelijkse dingen, maar ook regelmatig kinderen die gewoon even een praatje komen maken. Het is iedere keer weer hartverwarmend als er gezinnen weg gaan en vertellen hoe fantastisch ze het hebben gehad! Vandaag kreeg ik een dikke knuffel van een jongetje uit Oostenrijk die iedere ochtend even kwam kletsen. Hij was echt verdrietig dat de vakantie voorbij was!
En hoe heerlijk is het om tijdens de lunch even naar de buren te lopen. Onze buren zijn de dolfijnen van het Sea Aquarium. Mijn collega's en ik eten dan even een broodje en genieten van de zoveelste dolfijnshow. Het blijft leuk en bijzonder.
Om te zien wat de mogelijkheden voor onze gasten zijn mogen wij hier en daar ook meekijken. Dus een therapiesessie met dolfijnen bijwonen en bijvoorbeeld mee duiken met een speciale duik voor mensen met een beperking. Dat er zoveel mogelijk is heb ik nooit geweten. Heel bijzonder.
We zijn inmiddels een jaar op het eiland en genieten nog elke dag!
Natuurlijk ook weer wat Foto's
